Rozdział XIII Nieznajomy

Wizja zniknęła, a ja zaraz miałem zginąć. Czy to naprawdę nie mogło zakończyć się inaczej?

- Cholera! - syknąłem, zaciskając dłoń w pięść.

Nagle poczułem ostre szarpnięcie oraz wbijające się w moje ramiona pazury. Coś mnie złapało i zacząłem już nawet podejrzewać kto. Podniosłem wzrok. Skóra stworzenia pokryta była krwistoczerwonymi łuskami. Łopot skrzydeł skutecznie przebijał się przez dziki szum powietrza.

- Sorrow? - niepewnie wymówiłem imię smoka.

- Nie ciesz się - prychnął bez spoglądanie na mnie. - Robię to dla Ann. - dodał, po czym zamachnął się skrzydłami i poleciał w kierunku lasu, który otaczał olbrzymią polanę. To właśnie tu toczyła się cała ta walka. Gdy smok był tuż nad ziemią, po prostu mnie puścił. Na moje szczęście upadłem na miękką trawę. Trochę mnie to zaskoczyło. Poprzednim razem spotykały mnie zaspy śnieżne.

Spojrzałem na bestię. Sorrow ryknął, zataczając koło i wrócił do walki.

- Przeklęty gad! - syknąłem - W ogóle co ja tu robię? Znalazłem się w jakimś wariatkowie... Spadam stąd!

Wściekły na cały świat, ruszyłem przed siebie. Dokąd zmierzałem... Nie miałem pojęcia. Chciałem by to wszystko co się wydarzyło, było jedynie złym snem... koszmarem, z którego zaraz się obudzę. Ta bitwa. Te stworzenia... Czy to naprawdę mogło istnieć? Miałem co do tego coraz większe wątpliwości, choć z początku się z tego cieszyłem.

Nagle potknąłem się o coś i o mały włos nie poleciałem jak długi na ziemię. Wkurzony jeszcze bardziej, spojrzałem na przeszkodę. Ku mojemu zaskoczeniu, spostrzegłem długi kij z zakrzywionym końcem.

- Co jest... - szepnąłem zbity z tropu i uklęknąłem przy przedmiocie. Pchnięty przez nieznane sobie powody, podniosłem laskę i uważnie się jej przyjrzałem. Zwykły kij, który można znaleźć w każdym lesie. - A zresztą... - westchnąłem zrezygnowany i postanowiłem zabrać laskę ze sobą. Nadal nie do końca wiem, gdzie powinienem iść. Trochę się uspokoiłem, a ucieczka była zwykłym impulsem. Jednak czy ja naprawdę nie mam już swojego miejsca? Według strażników miałem, ale czy aby na pewno mogę im ufać? Ta cała wizja... Czułem, że to coś należało do mnie, było mi bliskie.

Nagle zdębiałem, gdyż uświadomiłem sobie pewną istotną rzecz. Spojrzałem zaniepokojony na laskę. Ten białowłosy chłopak miał identyczną!

- Jakim cudem... - złapałem się za głowę. - Co się ze mną dzieje...

Poczułem się słabo. Nie rozumiałem powodów tego stanu...

- Ann... Muszę ją znaleźć... Porozmawiać... - wyszeptałem myśl, która znikąd pojawiła się w mojej głowie. Z jakiś powodów to właśnie to miałem zrobić. Jednak skąd ten pomysł... Nie miałem pojęcia.

~*~

Jack kroczył ścieżką w głąb lasu. Był wyraźnie zdenerwowany i... niezdecydowany. Uważnie go obserwowałem, stojąc na szycie pobliskiego wzgórza. Nadal nie mogę sobie wybaczyć tego, że dopuściłem do tej całej sytuacji... I choć wiem, że miał wolną wolę to nie powinno było się wydarzyć.

Mimo mojego błędu mam nadzieję, że skorzysta z mojego pomysłu. Wierzę, iż ta dziewczyna pomoże mu to wszystko odkręcić. Razem muszą stawić czoła zagrożeniu jakie na nich i na cały świat czyha.

Choć mogę wiele to nie jestem w stanie uchronić wszystkich stworzeń przed zagładą. Jedno jest pewne. Oni są wstanie to zrobić.

~*~

Przed chwilą przekroczyłam granicę miasta. Musiałam odnaleźć Agey, Sorrowa i Jacka. Byłam pewna tylko jednego. Mogę ich znaleźć gdzieś w okolicach miasta, ale gdzie dokładnie... nie mam zielonego pojęcia.

Nagle spoważniałam. Informacja, myśl... to było to. Nie wiem jak to określić... po prostu wyczułam ich energię. Byłam już pewna. Musiałam lecieć w kierunku zachodnim. Zamachnęłam mocniej skrzydłami.

„To niedaleko...” - sapnęłam w myślach. Chciałam dodać sobie otuchy, gdyż nie miałam już energii. Za dużo poświęciłam jej by dostać się do Jamiego. Jednak to w niczym nie pomagało.

----------------

Od autorki: Witam was ponownie! Powracam do was z nowym rozdziałem. Niestety krótki, ale ostatnio mało komentujecie więc chyba mała strata.

Jednak jak wam się podoba? Tajemniczo choć trochę? Mam taką nadzieję. Obiecuję także, że następny rozdział będzie zdecydowanie dłuższy.

A następny pojawi się wtedy, gdy otrzymam od was pięć komentarzy. Każdy musi pochodzić od innego autora, a ja oczywiście się nie liczę. Teraz przyszła pora, aby wprowadzić zasadę, o której mówiłam już jakiś czas temu. Od teraz przy tego typu warunku opublikowania rozdziału, nie będą się liczyć komentarze od anonimowych. Wiecie, nigdy nie byłam do końca pewna czy aby na pewno są to różne osoby więc nie miejcie mi tego za złe. A założenie konta to kwestia paru minut.

Na dziś to koniec ^^

Do następnego!